شبهه1: الله در طبق آیه 30 سورۀ بقره، گفت می خواهد در زمین برای
خودش جانشینی قرار بدهد، ولی طبق آیه های 36 و 37 از همین سوره، آدم و حوا را در
بهشت قرار داد.
پاسخ:
اولاً ریشۀ این
شبهه در این است که سازندۀ آن، گمان می کند که آن بهشتی که حضرت آدم و همسرش در آن
قرار گرفتند، در محلی خارج از زمین بوده است، و چه بسا گمان کند که منظور بهشت
موعود است، حال آنکه جهان آخرت هنوز آغاز نشده است که بهشت موعودش، موجود باشد.
ولی چه بسا که بهشتی که آدم به آن رفت، بر روی زمین بوده باشد، و مفهوم هبوط که در
زمان اخراج از این بهشت مطرح می شود، این باشد که آن دو با اشتباهی که کردند، شأن
خود را تا حدّی پایین آوردند که دیگر نمی توانستند در آن بهشت باشند.
ثانیاً به فرض هم
که بهشت روی زمین نبوده باشد، چه ایرادی دارد وقتی خدا به علم بینهایت خود می داند
که آدم و همسرش در نهایت کاری می کنند که از بهشت خارج شوند، و به زمین بروند، خطاب
به فرشتگان بگوید که جانشینی بر زمین قرار خواهد داد؟ این نشانگر این است که خدا
از ابتدا، نتیجه را می دانسته است.
شبهه 2: طبق آیه 36 سورۀ بقره، شیطان هم به همراه آدم و حوا از
بهشت خارج می شود، ولی طبق آیات 11 تا 17 سورۀ اعراف، خدا قبلاً شیطان را از بهشت
اخراج کرده بود.
پاسخ:
این ادعا، دروغ محض است. قرآن هرگز نفرموده است که قبل از
اخراج آدم و همسرش از بهشت، شیطان از آن اخراج شده بود، بلکه آیاتی مثل آیات 11 تا
17 سورۀ اعراف از رانده شدن شیطان از درگاه خدا و جمع فرشتگان سخن می گویند، و نه
اخراج از بهشت.
