استعمار چیست؟

استعمار یک واژه با ریشه عربی است که به معنای طلب آبادانی و آبادانی خواستن می باشد.اما این واژه در اصطلاح به معنی نفوذ و دخالت کشورهای زورمند و توانمند در کشورهای ناتوان به بهانه آبادی و سازندگی است.
هدف استعمارگران در استعمار شایکر مناطق بهره کشی از مردم و خلق آن نقطه جغرافیایی است. به این منطقه مستعمره گفته می شود. به عبارت دیگر مستعمره سرزمینی فاقد استقلال سیاسی و اقتصادی است که کاملاً درهمه شئون تابع دولت امپریالیستی استیلاگر است.
گرچه این تعاریف جزء اصطلاحات جدید و مطرح در علوم جدید می باشن اما وضعیتی اینچنینی برای ملت ها در همه دورانهای تاریخی قابل مشاهده است. ملتی که بواسطه عوامل مختلف فرهنگی- اجتماعی و سیاسی(حکومتی) به چنین سرنوشتی مبتلا شدند. استیلای حکومت مغولان،امویان، عباسیان، و ...از نمونه های تاریخ ملت ایران است که تا قبل از عصر جدید استعمار، به عنوان نمونه های استعمار تاریخ ایران قابل بیان هستند.
به طور کلی در تعریف و بیان انواع استعمار آن را به دو دوره استعمار کهن و استعمار جدید تقسیم میکنند. استعمار کهن در تعریف علوم سیاسی به قبل از جنگ جهانی دوم اطلاق میشود و استعمار نو به دوران پس از آن.