پرسش:
آیا اینکه طبق داستان
حضرت یونس (علیه السلام)، خداوند به خاطر گناهی که کرده بود او را در شکم نهنگ گرفتار کرد، با عصمت ایشان
منافات ندارد؟
پاسخ:
حضرت يونس نیز مرتكب حرام و ترك تكليف مولوى نشد، بلكه ايشان
ترك اولى نمود و آن «عجله كردن در ترك قوم خود بود که سالها ایشان را به حق هدایت کرد
ولی قومش نمیپذیرفتند» در حالی که شایسته بود حضرت یونس صبوری بیشتری به خرج دهد زیرا
درجه والاتر از آن کسانی است که صبوری بیشتری داشته باشند هر چند بطور معمول در انجام
وظیفه خود کوتاهی نکرده باشند.
در آیه 98 سوره یونس می خوانیم: چرا هيچ يك از شهرها و آباديها
ايمان نياوردند كه به حالشان مفيد افتد؟! مگر قوم يونس، هنگامى كه آنها ايمان آوردند،
عذاب رسوا كننده را در زندگى دنيا از آنان برطرف ساختيم و تا مدّت معيّنى [پايان زندگى
و اجلشان] آنها را بهرهمند ساختيم.
و در آیات 87 و 88 سوره انبیا می خوانیم: و ذا النون [يونس]
را (به ياد آور) در آن هنگام كه خشمگين (از ميان قوم خود) رفت و چنين مىپنداشت كه
ما بر او تنگ نخواهيم گرفت (امّا موقعى كه در كام نهنگ فرو رفت،) در آن ظلمتها (ى متراكم)
صدا زد: « (خداوندا!) جز تو معبودى نيست! منزّهى تو! من از ستمكاران بودم!» ما دعاى
او را به اجابت رسانديم و از آن اندوه نجاتش بخشيديم و اين گونه مؤمنان را نجات مىدهيم!
طبق این آیات حضرت یونس وظیفه خود را انجام داد و آمدن عذاب
بر آن قوم طبیعی بود از اینرو حضرت یونس آنها را با خشم ترک کرد. در حالیکه شایسته
تر بود نه خشم گیرد و نه در رفتن عجله کند. اين ترك اولى از پيامبر سبب شد تا خداوند
برنامه تربیتی و رشد صبر و تحمل بیشتر و افزونتر در ایشان را اجرا کند.
