با سلام و درود
در این زمینه چند نکته عرض می شود:
1. در قرآن کریم
آیات متعدد و زیادی هستند که ولایت و خلافت حضرت علی علیه السلام را بیان می کنند؛
لذا خداوند آن چه را که لازم بوده برای انسان ها بیان فرموده و چیزی را فرو گذار نکرده
و در مورد موضوع ولایت نیز، پیام و کلامش را به انسان ها رسانده است.
2. آیات متعددی از
قرآن (در حدود 200 آیه) به كمك اسناد قطعی شیعه و سنی در شأن علی(ع) و مقامات و اوصاف
خاص ایشان نازل شده است.
یكی از محدثین اهل تسنن، به نام حاكم حسكانی حنفی (متوفای
490 هـ.ق) دو جلد كتاب، به نام "شواهد التنزیل"، نگاشته و در آنجا 210 آیه
قرآن را ذكر كرده كه همگی در شأن علی(ع) و خانواده اش نازل شده اند. عالمان و دانشمندان
شیعه نیز كتب متعددی در این باره به رشته تحریر در آورده اند.
3. خیلی از مسائل
است که در قرآن بصورت جزیی و موردی بیان نشده و بیان آن بر عهده سنت نهاده شده است.
فقط مسأله امامت نیست که دچار اختلاف شده، این همه در صفات و
اوصاف الهی بین مسلمانان بحث و اختلاف است و خداوند آنها را به صورت آیه واضح و روشن
در قرآن بیان نفرموده است. مسأله صفات الهی که مهمتر از امامت است.
حکم به وجوب نماز در قرآن آمده ولی تعداد رکعات آن نیامده است،
و تبین آن بر عهده پیامبر(صلی الله علیه وآله) نهاده شده است.
پس این دلیل نمی شود که کسی بر علیه امامت و وصایت اهلبیت علیهم
السلام، بخواهد از آن استفاده کند.
4. موضوع تحریف،
موضوع بسیار مهمی است. چه بسا اگر نام حضرت علی علیه السلام در قرآن می آمد، خیلی ها
از دین بر می گشتند و یا دست به تحریف قرآن می زدند.
تحلیل وقوع تحریف، موضوع جدی ای است؛ مگر غدیر با آن همه عظمتش
را همه ندیدند و پس از رحلت پیامبر به پیروی از نظام قبیلگی، هر آن چه رؤسای آن ها
گفتند را پذیرفتند و چشم بر همه چیز بستند.
مگر بعد از رحلت پیامبر، ترویج احادیث ایشان را ممنوع نکردند،
چرا که در کلام پیامبر و در روایات ایشان از فضائل و مناقب حضرت علی(ع) زیاد سخن گفته
شده بود.
خداوند به وسیله همین عوامل، قرآنش را حفظ می کند.
«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا
الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ»؛ ما قرآن را نازل كرديم و ما بطور قطع نگهدار
آنيم. (حجر، 9)
