به نام یگانه بخش هستی
در مورد آیه شریفه:« يَأَيهُّا النَّبىُِّ لِمَ تحُرِّمُ مَا
أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِى مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيم»
(اى پيامبر! چرا چيزى را كه خدا بر تو حلال كرده بخاطر جلب رضايت همسرانت بر خود حرام
مىكنى؟! و خداوند آمرزنده و رحيم است.)
سوره تحریم،آیه1.
ابتدا باید دید این آیه چه ربطی به بحث عصمت پیامبر اسلام(ص)
نسبت به گناه دارد؟
در صورتی می توان گفت این آیه با بحث عصمت منافات دارد که لحن
آیه را نسبت به پیامبر(ص)، لحن توبیخی بدانیم. یعنی منظور خداوند این باشد که ای پیامبر(ص)
این کاری که انجام دادی بر خلاف رضای ما بود و به خاطر این کار(نعوذ بالله) توبیخ می
شوی و یا لااقل مستحق توبیخ هستی!
آیا به راستی مضمون و محتوای آیه مورد نظر این مطلب می باشد؟
احتمال دیگر در مورد آیه مورد اشاره این است که بگوییم، خداوند
در صدد بیان این مطلب است که ای پیامبر(ص) لزومی نداشت برای جلب رضایت همسرانت اموری
که خداوند بر تو حلال کرد بر خود حرام کنی و خود را از آن محروم سازی. زیرا خداوند
مولا و یاور تو می باشد.
حالا باید بررسی کرد کدام یک از این دو احتمال در آیه شریفه
صحیح می باشد.
با توجه به ذیل آیه اول، که خداوند می فرماید« وَ اللَّهُ غَفُورٌ
رَّحِيم» (و خداوند آمرزنده و رحيم است) معلوم می شود که آیه در صدد توبیخ و تهدید
پیامبر(ص) نیست، زیرا هرگاه خداوند بخواهد فرد یا گروهی را توبیخ و تهدید کند، از کلماتی
که در آنها شدت و غلظت وجود دارد استفاده می کند. مانند آیه « وَ اتَّقُوا فِتْنَةً
لا تُصيبَنَّ الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَديدُ
الْعِقابِ» (و از فتنهاى بپرهيزيد كه تنها به ستمكاران شما نمىرسد (بلكه همه را فرا
خواهد گرفت چرا كه ديگران سكوت اختيار كردند.) و بدانيد خداوند كيفر شديد دارد). سوره
انفال، آیه25. خطاب در این آیه اگرچه در مورد مومنان و مسلمانان می باشد، اما به دلیل
جنبه توبیخی و تهدیدی آن، متضمن احتمال مبتلا شدن به عقاب الهی است.
در حالی که در آیه مورد بحث نه تنها صحبتی از عقاب و مجازات
به میان نیامده، بلکه خداوند صفات لطف و رحمت خود را ذکر می کند، که بیانگر محبت و
توجه خاص خداوند نسبت به پیامبر گرامی اسلام(ص) می باشد.
